آب، عنصر حیات

آب مهمترین عنصر حیات و فراوان ترین ماده مرکب بر روی کره زمین می باشد. علیرغم اینکه 70 درصد سطح کره زمین را آب پوشانده است، اما فقط 3 درصد آن شیرین و قابل شرب است و 90 درصد این 3 درصد هم بصورت منجمد در قطب شمال و جنوب کره ی زمین واقع گردیده بنابراین تنها حدود 0.3 درصد از آب کره زمین در دسترس  و قابل استفاده است.

با توجه به افزایش روزافزون جمعیت ، توسعه صنایع و افزایش آلودگی های صنعتی، دسترسی به آب کافی و مناسب در برخی از کشورها به یک بحران جدی تبدیل شده، به گونه ای که پیش بینی گردیده در آینده ای نه چندان دوره آب بزرگترین سرمایه ملی کشورها خواهد گردید. همچنین پیش بینی گردیده که در سال 2050، ابر قدرت ها کشور هایی هستند که منابع آبی قابل استفاده را در اختیار دارند.

از سوی دیگر وجود آلاینده های حل شده در آب نیز یک معضل فراگیر است زیرا جدا کردن آن از آب، نیازمند فناوری های پیچیده و گران قیمت است که انجام آن برای تصفیه حجم بالای آب برای هیچ دولتی مقرون به صرفه و منطقی نیست زیرا بر اساس محاسبات انجام شده میانگین مصرف آب برای هر نفر در روز 300 لیتر می باشد که تنها 2 لیتر از آن جهت مصرف خوراکی استفاده می شود.

لذا امروزه بسیاری از دولتها تنها قادر به تامین آب قابل شرب از طریق کلرزنی می باشند و این در حالی است که معضل آلاینده های محلول در آب هنوز بلاتکلیف است.

از سوی دیگر حتی اگر منابع آب و نحوه ی تصفیه نیز از استاندارد بالایی برخوردار باشد، همواره ممکن است بوسیله زنگ زدگی لوله های آب و فاضلاب، اتصالات آب بندی نشده و راههای ارتباطی بین لوله های آب و فاضلاب، آب آلوده شود.

مجموعه مشکلات فوق، سازمان های فعال در حوزه آب را به این نتیجه رساند که بهترین شیوه جهت اطمینان از سلامت آّب، کنترل و تصفیه آن در لحظه مصرف می باشد و دستگاه های تصفیه آب با تکنولوژی اسمز معکوس (RO) نیز به همین منظور طراحی و ساخته شده اند.